Ik denk dat je al een behoorlijk geïnteresseerde volger van de Catalaanse muziekscene moet zijn, om de naam van Joan Masdéu zomaar uit je losse pols te kunnen schudden. Nochtans is de man al bijna een kwarteeuw lang één van de toonaangevende stemmen in die scene, eerste gedurende twintig jaar als “gezicht” van de band Whiskyn’s en sinds een zevental jaar ook onder eigen naam. Ruim zevenhonderd concerten speelde de band en ze lieten (sommigen onder) ons acht langspelers na, waarvan “De La Nit Al Dia” uit 1999 en “Toc-al-Dos” uit 2002 het tot in mijn platenkast schopten en hier ten huize dus op goedkeurend gegrom kunnen rekenen.

Nu, ter gelegenheid van wat het vijfentwintigjarig bestaan van de band had kunnen zijn -ze stopten er in 2009 mee en gingen in alle vriendschap uiteen- nam voorman Masdéu tien songs uit de catalogus van zijn band weer onder handen en nam er nieuwe versies van op, onder begeleiding van gitarist Oest de Franc, toetsenist Florenci Ferrer en percussionist Santos Berrocal. Her en der waren er ook gastbijdragen van de grote Roger Mas (“on”), van Gerard Quintana (“Puc Ser Jo”), Beth Rodergas (“Trens d’Alta Velocitat”), Gerard Marsal (“El Que Tinc”) en The New Raemon (“Silenci”) en dat levert een heel fijn overzichtsplaatje op: je krijgt als het ware zin om achter de originele versies van Whiskyn’s aan te gaan, al zal het redelijk moeilijk liggen om die nog te kunnen vinden.

Weet u, als ik deze regels uittik, voel ik mij een beetje als iemand die een “Best Of” van Wim de Craene of Johan Verminnen moet uileggen aan een publiek van Catalanen of Tsjechen. En toch vind ik het de moeite waard om u op het bestaan van deze CD te wijzen: ze is namelijk nogal representatief voor wat er in Catalonië gaande was op rock- en popgebied in de late jaren ’90 van vorige eeuw en de eerste tien jaar van huidige eeuw. Ik zou toch maar eens luisteren, als ik u was !

(Dani Heyvaert)